Ze zullen wel raar opgekeken hebben die andere passagiers in de luchthaven van Dublin. Wellicht hebben ze gedacht dat die gebruinde jongeman, die bepakt en beladen door de openzwaaiende deuren de inkomsthal kwam binnengefietst zich eventjes vergist had : naar een luchthaven kom je met de wagen om mensen op te halen, maar niet met de fiets!

« ‘k Zal je bellen als we geland zijn, dan kunnen we afspreken waar we mekaar ontmoeten ! », had mijn moeder de avond ervoor gezegd. Ik was nog in Holyhead (Wales) en moest de volgende middag in Dublin zijn. Er restte mij alleen nog de keuze welke boot ik zeevaardig genoeg achtte. De super-de-luxe « Ulysses » cruiser die mij na ongeveer 4 weliswaar nachtelijke uren in Dublin aan wal zou zetten of de « Swift » versie die dat ‘s ochtends in anderhalf uur klaarde. Nu heb ik een hekel aan haast en een voorliefde voor goedkoop, dus de keuze was vlug gemaakt ! Mijn mini-cruise kon beginnen al betekende dit wel een slapeloze nacht : Inschepen om 2.30am. « Goodmorning ! » klonk het aan boord, da’s voor mij « in the middle of the night » !
Veel vrachtwagenchauffeurs, een enkele slaapdronken moeder met 3 klaarwakkere jonge kinderen, er is altijd wel iets dat de aandacht trekt. Rimpeloze Ierse zee en ditmaal geen vergissingen : ook in Ierland rijdt men links en het achteruitkijkspiegeltje kan dus nog een tijdje aan de rechterkant van de fiets blijven. Zal ik ze eens verrassen en meteen naar de luchthaven rijden ? Een luchthaven vinden in een onbekend land, da’s helemaal niet moeilijk. « ….Kijk omhoog, zoek een landend vliegtuig en in het verlengde van de landingsbaan vind je …. jawel, de aankomsthall…….. » Heb ik die zin niet eerder gehoord ? Juist, bij de camping in Sevilla ! Nu maar hopen dat die Bed and Breakfast niet in de buurt ligt !

We ploften neer op de dichtstbijstaande stoeltjes en staken meteen van wal met al de verhalen die we de laatste 2 en een halve maand hadden opgespaard. Eventjes daarvoor hadden we elkaar teruggezien en werd er gekust en omhelsd alsof we terugkwamen van een baan rond het zonnestelsel.
Een ontspannen en totaal onthaaste Ewan breide het ene verhaal aan het andere, aldoor lachend en glunderend. Een ding staat vast : zo’n Europatocht doet wonderen voor je humeur !
Voor ons lagen 4 dagen om helemaal in te vullen ! Jens en ik namen de bus richting centrum, gevolg door Ewan op de fiets. Na een half uurtje kwamen we bijna gelijktijdig aan bij Marian’s guesthouse in het hartje van Dublin en wachtte ons de kamer van 3. De fiets werd voor een lang weekend op stal gezet (hoorden wij ergens een zucht van opluchting ?) en de calorieën van het full Irish breakfast moesten op een andere manier verbruikt worden. Tijd dus voor een Dublin Rambler - neen geen nieuw soort Guinness maar een Ierse Buzzy Pas - ! Op naar de tuinen van Powerscourt en het kuststadje Bray. Telkens weer prima weer en fantastische sfeer, je zou voor minder spontaan beginnen rijmen ! Op de eerste rij bovenin de typische groene Ierse dubbeldekker, het landschap schoof aan ons voorbij : ‘t leek wel schoolreis ! En maar lachen ….
Elke avond lekker uit eten en dan na een fikse wandeling neerploffen op bed en vertellen tot ………… er geen antwoord meer komt ! Sleep tight !