Dag iedereen,

Deze week heb ik niet gefietst. Neen, ik heb gevochten. Gevochten tegen de ongelooflijk strakke oostenwind! Het klinkt onwaarschijnlijk, maar de niet aflatende wind in mijn nadeel maakt dat mijn uithoudingsvermogen beter is dan ooit tevoren. Ik word niet meer moe.

De eerste nacht na het vertrek van het ‘thuisfront’ breng ik door op een prachtige camping in de rustgevende groene provincie Drenthe in Nederland. De volgende dagen fiets ik door het Noorden van Duitsland van de ene riviermonding naar de andere, om daar met behulp van overzetbootjes de overkant te bereiken. Na dagenlang toeren krijg ik al gauw een beeld van een echte Noord-Duitser. Je kan je hem wellicht goed voorstellen: een goed onderhouden bierkelder, met halflang haar en een pakje sigaretten, van de Aldi natuurlijk!

Na 3 dagen ‘vechten’ door een – voor Vlamingen - onbekend stuk Duitsland kom ik aan in Denemarken, het fietsland bij uitstek, zegt men. Voor de fietsroutes was ik achteraf gezien beter in Duitsland gebleven waar honderden wegwijzers het leven van een Europafietser meer dan makkelijk maken.
Aan de Duits-Deense grens krijg ik al een voorsmaakje van het serieuze prijsverschil tussen beide landen. Het piepkleine grensdorpje puilt namelijk uit van de winkels. Iedere goede huisvrouw weet dat, als ‘t goedkoop is, je altijd een voorraadje moet inslaan. De huisman in mij wordt wakker en ik spring mijn favoriete winkel binnen.

Met Ribe als eerste stop op Deense bodem beland ik al snel terug in de tijd dat de Vikingen nog ten strijde trokken. Deze oudste stad van Denemarken dateert uit de 8e eeuw en is zoals de wegwijzers op z’n Deens zeggen: "Et besog vaerd"! Hier moet ik dus mijn historische nieuwsgierigheid waar voor zijn geld geven.
Met zijn eeuwenoude prachtig gerestaureerde huizen is het werkelijk een stad om verliefd op te worden.

Het weer is prachtig en heet als ik Skanderborg bereik. Het is een plaats waar in het verleden de Deense koningen bijeenkwamen om staatszaken te bespreken. Het aantrekkelijk meer, geschikt voor vissen en kanovaren, is een favoriete vakantieplek voor Nederlanders en Denen. Twee dagen wordt de camping, gelegen aan de oevers van het rustgevende meer, mijn thuishaven. Van hieruit kan ik morgen een uitstap naar het nabijgelegen Aarhus maken, maar eerst wacht mij een verfrissende uitdaging: ik zwem het meer over en maak zo alle spieren die ik bij het fietsen niet heb aangesproken los.

Er heerst een gezellige studentensfeer in Aarhus, de tweede stad van Denemarken. Omdat Kopenhagen niet op het programma staat, moet ik mijn Deens citygevoel hier opdoen. Slenterend door Den Gamble By - een verzameling van 10-tallen historische gebouwen bijeengebracht uit verschillende Deense steden - bewonder ik kerken, huizen van vroeger en ambachten uit het verleden. Op deze oude stad na valt er niet zo veel te zien dus trakteer ik mezelf eventjes later op een bioscoopje.

En ja, om het over de titel van dit verslag te hebben! Het mocht gisteren misschien geen vrijdag maar wel donderdag de 13e zijn, het blijft voor mij een dag om nooit te vergeten. Rond 4 uur in de namiddag lag ik gezellig onbezorgd te zonnen aan het meer van Viborg en dacht eraan dat ik vandaag, vrijdag 14 juni de boot naar Noorwegen moest nemen, zo rond middernacht. Een vlugge blik op mijn ticket bevestigde mijn gedachten, inderdaad vrijdag 14 juni om 00.30 om precies te zijn. Geen paniek, het is nog maar donderdag, dacht ik, ‘tomorrow is another day’ …… en toen viel mijn ‘cent’ natuurlijk! Halféén ‘s nachts op vrijdag de 14de dat was …… binnen enkele uren! Op minder dan een half uur stond mijn hele inboedel op mijn aluminium ros klaar voor een 113 km (weeral 13) lange lijdensweg met niet alleen bloed, zweet en tranen. Sterretjes, zag ik, en véél, en ik kan je verzekeren, als je die ziet op een Scandinavische midzomernacht dan is er toch iets serieus mis met je! Rond 22 uur kwam ik dan ook uitgeteld aan en toen bleek dat de boot zelf er nog niet eens was! ………… Ik had het gehaald!